Historiek.
Ik ben opgegroeid in de wereld van labradors.
Mijn landbouwouders hebben een “ soort labrador “ gehaald uit het SPA (dierenasiel) dichtbij ons.
Deze zandkleurige reu, genaamd Queen, heeft mij onder meer gered!
Toen ik zo’n 1,5 jaar oud was, verloor mijn mama me even uit het oog toen ze zich moest bezighouden met een jong rund. Dat was tijd genoeg voor mij om iets doms uit te halen : ik kreeg het geweldig idee om te gaan kruipen onder de koeien die aan het eten waren uit de voederbakken !!! Het is dan dat onze Queen onmiddellijk mijn ouders heeft verwittigd.
U kunt zich inbeelden hoe deze laatsten schrokken ….
Mijn ouders hebben vervolgens een tweede “soort labrador” geadopteerd, zwart van kleur.
Dit tweede experiment is slecht uitgedraaid. Deze hond, genaamd Pilou, met een zeer schuw karakter, heeft verschillende keren gebeten.Mijn ouders hebben de moeilijke beslissing genomen om zich ervan te scheiden.
We besloten daarna een puppy te nemen uit een familiale fokkerij.
Deze teef , Toscane, heeft bij ons geleefd tot ze 16 jaar oud was en heeft mij zeer mooie herinneringen nagelaten aan de tijd op de gezinsboerderij.
Ter gelegenheid van mijn 14 jaar heb ik een vrouwelijke pup gekocht, Christa, met zwart haar uit een stamboom van schoonheid en het uitoefenen van de jacht.
Reeds in mijn prille jeugdjaren, vergezelde ik mijn grootvader op de jacht. Achteraf heb ik mij bij de spoortrekkers gevoegd en vergezeld met mijn ‘lab’ heb ik mij gespecialiseerd in het ophalen van wild.
Op 16-jarige leeftijd behaal ik mijn eerste jachtvergunning ( voor Frankrijk, in België krijgt men dit vanaf 18 jaar) en heb ik al een enige bagage aan jachtervaring en werken met retrievers.
Ik herinner me nog toen ik zo’n 18 à 20 jaar oud was dat een jager mij met aandrang vroeg om mijn teef te verkopen. Gevleid en fier als een pauw heb ik geantwoord dat ik nooit zou scheiden van mijn ‘lab’. Maar het idee om een stamboom voort te brengen deze naam waardig had zijn weg gevonden.
Zo’n twaalf jaar geleden verworf ik mij Palka de Lescoriau voor de jacht. Een vrouwtje dat ik nog altijd bezit en die nu geniet van een welverdiend pensioen.
Na het stichten van een gezin toonde ons eerste groot geluk Louis het puntje van zijn neus op 31 maart 2005. Op 26 december 2007 werd een klein bloempje geboren genaamd Florine. Ze werd geboren met een hartafwijking maar niks ernstigs vertelden de dokters : één of twee interventies waarvan de slaagkans 99% is.
Daarna werden we getroffen door tegenslagen tot in het diepst van onszelf. Infecties en luchtwegproblemen volgden elkaar op. Onze kleine oogappel verliet ons na een lang gevecht op 9 november 2008.
Sinds die dag viel de hemel op ons hoofd. We hebben aan onze oudste, de driejarige Louis, uitgelegd dat zijn zusje nu bij de sterren is en waakt over ons.
Een nieuwe ster werd geboren boven het bos van Ploegsteert en Le Gheer vandaar ons affix “ la Forêt Etoilée. “
Waar sommigen die hetzelfde hebben meegemaakt als wij een nood hebben om zich te richten tot psychologen ( beroep dat ik respecteer), had ik de enorme behoefte mij een puppy te verschaffen.
De opvoeding en de training om te werken met mijn ‘lab’ ( voornaam Hendy ) lieten me toe en nu nog altijd om er bovenop te komen. Hendy komt uit de stamboom van de kwekers “ Shadow Valley “ bij Meneer en Mevrouw Gilbert Verjans.
[pe2-image src=”http://lh5.ggpht.com/-5t71WI2e-EQ/VJ24Yxi8GTI/AAAAAAAAC7A/cA4_iiYNgWE/s144-c-o/nouveau%252520014.jpg” href=”https://picasaweb.google.com/108359014310195492084/ReSite#6097232206285773106″ caption=”nouveau 014.jpg” type=”image” alt=”nouveau 014.jpg” pe2_single_image_size=”w200″ ]
Deze gepassioneerde kwekers hebben een vast idee waarbij ik mij volledig aansluit namelijk “ het respect voor het mooie en het goede van de labrador”.
Ce billet est également disponible en: Frans